Εργαστήρια δεξιοτήτων Α΄ θεματικός κύκλος
“Δεν μαλώνω, δεν μαλώνω, αγκαλιά μεγάλη απλώνω”
Α’ δημοτικού 2023-2024
Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: Ελένη Κώτση
7ο Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας
Τα εργαστήρια δεξιοτήτων μας ολοκληρώθηκαν!
Το πρώτο μας εργαστήριο με τίτλο: “Δεν μαλώνω, δεν μαλώνω, αγκαλιά μεγάλη απλώνω” εντάσσεται στη θεματική Ζω καλύτερα – Ευ ζην και στην υποθεματική Ασφάλεια και Πρόληψη.
Το εργαστήριο αυτό επιλέχθηκε να υλοποιηθεί πρώτο καθώς μέσω αυτού τα παιδιά θα αναγνωρίσουν την μοναδικότητά τους, θα μάθουν να συνυπάρχουν με τους συμμαθητές τους, θα κατανοήσουν ότι πρέπει να τηρούμε τους κανόνες ώστε να είμαστε όλοι χαρούμενοι, θα προβληματιστούν για το πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον, θα ενημερωθούν για τον ενδοσχολικό εκφοβισμό. Θεωρήσαμε, λοιπόν πως όλες αυτές οι δεξιότητες είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν στην αρχή της σχολικής χρονιάς.
Επιπλέον, μέσω του εργαστηρίου επιδιώξαμε να αναπτύξουμε:
Δεξιότητες 21ου Αιώνα (4C’s):
Κριτική Σκέψη, Δημιουργικότητα, Συνεργασία, Επικοινωνία
Δεξιότητες ζωής
Ψηφιακές δεξιότητες
Δεξιότητες του νου
Οι μέθοδοι και οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν ήταν:
Μάθηση Μέσω Διερεύνησης
Προβλήματος (Problem Based Learning)
Φιλοσοφία για παιδιά (P4C)
Ομαδοσυνεργατική μέθοδος
Ρουτίνες σκέψης
Θεατρικό παιχνίδι
Για την εκπόνηση του εργαστηρίου χρησιμοποιήσαμε παραμύθια, τραγούδια, πίνακες ζωγραφικής, βίντεο.
Τα παιδιά συνεργάστηκαν, συζήτησαν, δημιούργησαν και πέρασαν ωραία!!!
Σας παρουσιάζουμε κάποιες από τις εργασίες μας!
1. “Μιμή η Κουταλαυτού”
Στην τάξη συζητάμε για τους εαυτούς μας, πόσο μοιάζουμε και πόσο διαφέρουμε μεταξύ μας! Στο πλαίσιο αυτό διαβάσαμε την ιστορία της “Μιμής της κουταλαυτούς”, συζητήσαμε για την Μιμή και τους συμμαθητές της, ζωγραφίσαμε και καταγράψαμε.
Η ιστορία δεν ήταν εικονογραφημένη κι έτσι τα λαμπερά αστεράκια της τάξης μας ανέλαβαν να την εικονογραφήσουν. Η ιστορίας ξεκινάει κάπως έτσι…
“Η Μιμή είναι ένα κοριτσάκι εφτά χρονών. Σήμερα ξύπνησε πολύ χαρούμενη, πετάχτηκε από το κρεβάτι της και φώναξε : «Γιούπι !!! Σήμερα θα πάω για πρώτη φορά στο μεγάλο σχολείο!!!». Η μαμά της, της χαμογέλασε και της είπε ότι είναι σίγουρη ότι θα της αρέσει πολύ το νέο της σχολείο.
Έφαγε πρωινό, ντύθηκε, πλύθηκε και φόρεσε το πιο φωτεινό της χαμόγελο.
Όταν έφτασαν στο σχολείο η μαμά της, την αποχαιρέτησε φιλώντας την και της είπε:
«Καλή αρχή, μικρό μου, και να θυμάσαι είσαι όμορφη, πολύ όμορφη».
Η Μιμή μπήκε γεμάτη χαρά στην τάξη της.
«Γεια σας! Είμαι η Μιμή είμαι πολύ χαρούμενη που μεγάλωσα και φοιτώ
πλέον στο μεγάλο σχολείο. Είμαι σίγουρη θα αποκτήσω καινούριους φίλους που θα τους αγαπώ και θα με αγαπάνε».
Ξαφνικά η Μιμή άκουσε δυνατά γέλια.
«Χαχαχαχαχα!!! Τι αυτάρες είναι αυτές! Πώς πετάγονται έτσι;
Σαν παλιοκουτάλες είναι τα αυτιά σου! Χαχαχαχαχα! Μιμή η κουταλαφτού!»
Η μικρή μας Μιμή είχε κάτι το διαφορετικό από τα άλλα παιδάκια.
Τα δύο μεγάλα πεταχτά αυτιά της την έκαναν ξεχωριστή.
Η Μιμή στην αρχή δεν έδωσε καμία σημασία στον συμμαθητή της, τον Τζακ, ίσα ίσα που το διασκέδαζε κιόλας. Με το πέρασμα του χρόνου όμως κατάλαβε ότι αυτό δεν ήταν αστείο. Ντρεπόταν για τα αυτιά της και ήταν πολύ στεναχωρημένη. Η Μιμή δεν ξυπνούσε πλέον με την ίδια όρεξη για να πάει στο σχολείο. Δεν της άρεσε καθόλου το σχολείο. Ξυπνούσε κάθε πρωί και πονούσε η κοιλίτσα της.
Εκείνη την μέρα, ο Τζακ το είχε παρακάνει. Έλεγε και ξαναέλεγε για τα αυτιά της Μιμής. Η Μιμή ντρεπόταν πάρα πολύ. Έβλεπε το ρολόι και παρακαλούσε να τελειώσει γρήγορα η μέρα και να επιστρέψει στο σπίτι της.
Φεύγοντας από το σχολείο κάθισε ολομόναχη σε ένα παγκάκι και έκλαιγε ασταμάτητα. «Αχ! Πόσο θα θελα κι εγώ να έχω μικρά αυτιά», έλεγε και ξαναλέγε και τα δάκρυα της έτρεχαν σαν ποτάμι. Ξαφνικά, άκουσε μια φωνή να της λέει: «Κι όμως τα μεγάλα αυτιά είναι υπέροχα, για δες την μυτόγκα μου!»
Η Μιμή γυρίζει και τι να δει; Ένα αγοράκι με μία τεράστια μύτη.
Τον λέγανε Μπένη. Ο Μπένης κάθισε στο παγκάκι και η Μιμή με δάκρυα στα μάτια του τα είπε όλα. Όλα όσα την στεναχωρούσαν τον τελευταίο καιρό και όλα όσα τις κάνει ο Τζακ ο συμμαθητής της. Ο Μπένης της απάντησε:
«Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Μοιάζουμε ίδιοι αλλά είμαστε διαφορετικοί. Και ο Τζακ θα έχει κάτι το διαφορετικό από σένα αλλά και κάτι το ίδιο, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά.
«Ναι!» φώναξε η Μιμή, «ο Τζακ έχει το ίδιο ύψος με μένα αλλά έχει γουρλωτά μάτια». Είναι καιρός ο Τζακ να καταλάβει ότι το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και ότι κάπου διαφέρουμε και κάπου μοιάζουμε”.
Τα παιδιά κατέγραψαν τα συναισθήματα που ένιωθε κάθε φορά στην ιστορία η μικρή μας η Μιμή…
Γιατί όλα τα παιδιά μοιάζουμε ίδια αλλά είμαστε τόσο διαφορετικά. Και αυτό
κάνει την καθημερινότητά μας τόσο ωραία και καθόλου βαρετή!
Παρακάτω θα δείτε το βίντεο που φτιάξαμε!
2 Επεξεργαστήκαμε με τη ρουτίνα του έντεχνου συλλογισμού Βλέπω- Σκέφτομαι- Αναρωτιέμαι τον πίνακα του MattMahurin με τίτλο “Bulling”.
Δείξαμε το έργο και το παρατηρήσαμε. Θέσαμε ερωτήματα: «Ποιο είναι το κοριτσάκι;», «Ποιο είναι το όνομά της;», «Από πού κατάγεται;» «Πού βρίσκεται;» «Τι κοιτάζει;», «Τι μαρτυράει η στάση του σώματος;», «Τι μαρτυράει το βλέμμα της;», «Πώς νιώθει;», «Τι σκέφτεται;», «Ποιοι κρύβονται πίσω από τις σκιές;», «Ποια είναι τα ονόματά τους;», «Πώς νιώθουν;», «Τι σκέφτονται;», «Τι ρόλο παίζουν;», «Τι θέλει να πει το έργο;”
3. Διαβάσαμε τα βιβλία “ο Νταής του σχολικού” και “τα Χέρια δεν χτυπάνε τα χέρια αγαπάνε”.
Συζητήσαμε, αναλύσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις και δημιουργήσαμε!
4. Έφτιαξαν τα δικά τους χεράκια με τα δικά τους μηνύματα σε μια μεγάλη καρδιά που ενώνει όλη την τάξη. Ακούσαμε το τραγούδι των Locomondo “Υπάρχουν χέρια..”
5. Και, τέλος, ο πίνακας του Keith Haring με τίτλο Best Buddies, που έφτιαξαν τα παιδιά όπως επιθυμούσαν αυτά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου