Ο Αλέξης Ακριθάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Η μητέρα του, Ρενέ Στάντζου, Bαυαρή, ήταν η ιδιοκτήτρια οίκου ραπτικής. Ο πατέρας του Αντώνης ήταν πρόσφυγας. Παιδί δημιουργικό ο Αλέξης, αλλά ατίθασο, αδυνατούσε να προσαρμοστεί στους κανόνες της σχολικής πειθαρχίας. Γνωρίζοντας όμως πνευματικούς ανθρώπους σαν τον Σαχτούρη, τον Εμπειρίκο, τον Ταχτσή, τον Μακρή, μεταμορφώθηκε σε ιδιαίτερα δεκτικό μαθητή που ανακάλυπτε την παραμελημένη κλίση του: Τα σχέδια με μολύβι και έντονα χρώματα. Ρομαντικός, αντισυμβατικός, με μια εγγενή διάθεση για περιπέτεια και μια συγκινητική παιδικότητα, καταιγιστικός και ονειροπόλος, παρορμητικός και επίμονος αναζητητής εμπειριών, πίστεψε από πολύ νωρίς ότι η ζωγραφική δεν είναι γνώση, αλλά παρατήρηση της ζωής. «Από πολύ μικρός είχα το ψώνιο της ζωγραφικής. Ήμουνα σίγουρος πως μία μέρα θα γινόμουνα ζωγράφος. 'Οπως άλλα παιδιά φτιάχνουν ιστορίες με λέξεις, εγώ έφτιαχνα ιστορίες με εικόνες. Ευτυχώς, το ένστικτό μου δε λάθεψε...».
Έργα των μαθητών της ΣΤ' τάξης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου