ΤΑ ΝΙΚΟΛΟΒΑΡΒΑΡΑ

Μεγάλες γιορτές του Δεκέμβρη με το έμπα του χειμώνα. Πλήθος οι δοξασίες, οι παροιμίες και τα έθιμα του λαού μας που έχουν σχέση μ' αυτές. Συνήθως σ'αυτές έπιαναν τα πρώτα δυνατά κρύα, οι πρώτες παγωνιές και χιονοπτώσεις. "Απ' τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει ο χειμώνας". 

Η Αγία Βαρβάρα γιορτάζει στις 4 Δεκεμβρίου και θεωρείται προστάτης των παιδιών από την ευλογιά και τις άλλες εξανθηματικές αρρώστιες. Σε ορισμένα μέρη συνήθιζαν την ημέρα της γιορτής της να κάνουν μελόπιτες και να τις μοιράζουν στα σπίτια ή να τις αφήνουν σε σταυροδρόμια ώστε αν έρθει αρρώστια να είναι γλυκιά, ήπιας μορφής.


Στις 5 Δεκεμβρίου, γιορτάζουμε τον Άγιο Σάββα που "σαβανώνει" καθώς λέει και τ' όνομά του:
"Η Αγια-Βαρβάρα βαρβαρώνει(δηλ. αγριεύει το κρύο), ο Αϊ-Σάββας σαβανώνει(τυλίγει σε άσπρο σάβανο,το χιόνι) κι ο Αϊ-Νικόλας παραχώνει(στο χιόνι)". 
Ο λαός λέει ακόμη:

Η Αγια- Βαρβάρα το γέννησε  (ενν. το χιόνι),
ο Αϊ- Σάββας το δέχτηκε
κι ο Αϊ- Νικόλας έδραμε να πάει να το βαφτίσει.
Αυτή τη μέρα σε μερικές περιοχές συνηθίζουν να τρώνε φάβα στη μνήμη του. Όπως λέει και η παροιμία: "Του Αϊ-Σάββα τρώνε φάβα". 

Ο Άγιος Νικόλαος γιορτάζει στις 6 Δεκεμβρίου και είναι ο προστάτης των θαλασσινών, οι οποίοι εκδηλώνουν την ευγνωμοσύνη τους με πολλούς τρόπους. Στις λαϊκές παραδόσεις, ο Άγιος περιγράφεται με ρούχα βρεγμένα από αρμύρα, γένια που στάζουν θάλασσα και μέτωπο ιδρωμένο από την προσπάθειά του να τρέξει παντού να βοηθήσει, όπου κινδυνεύει πλεούμενο.