Η Μεγάλη Εβδομάδα αρχίζει ουσιαστικά το Σάββατο του Λαζάρου κατά το οποίο εορτάζεται η Ανάστασή του, που θεωρείται προάγγελος της Ανάστασης του Κυρίου. Ο Λάζαρος (κοινώς φτωχολάζαρος) είναι μορφή συμπαθητική στο λαό. Είχε βέβαια την εξαιρετική τύχη να είναι φίλος του Ιησού και πεθαίνοντας να αναστηθεί από τον Κύριο, αλλά η ανάμνηση όσων είδε και γνώρισε στην κατοικία των νεκρών πρέπει να χάραξε ανεξίτηλα στην ψυχή του το φόβο και τον τρόμο. Γι' αυτό και ο λαός φαντάστηκε τον Λάζαρο, μετά την ανάστασή του, “αγέλαστο”.
Στη μνήμη του Λαζάρου οι γυναίκες ζυμώνουν τα λαζάρακια: Γλυκά, νηστίσιμα ψωμάκια, ζυμωμένα με αλεύρι και ταχίνι, πλασμένα σαν ανθρωπάκια με μακρύ ρούχο και σαρίκι στο κεφάλι, με τα χέρια σταυρωμένα και με την κοιλιά παραγεμισμένη σταφίδες, καρύδια και σουσάμι καβουρδισμένο. Παλαιότερα, οι εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμήν της ανάστασης του Λαζάρου ήταν πολλές και περιελάμβαναν και κάλαντα. Στις μέρες μας το έθιμο παραμένει ζωντανό σε λίγες μόνο περιοχές της χώρας μας, ενώ τον κύριο ρόλο σ' αυτό διαδραματίζουν νεαρές κοπέλες που δεν έχουν παντρευτεί. Την παραμονή της γιορτής, κορίτσια που ονομάζονται Λαζαρίνες, μαζεύουν λουλούδια με τα οποία στολίζουν ένα καλαθάκι. Την ημέρα της εορτής, φορώντας τοπικές ενδυμασίες και κρατώντας το καλαθάκι τους, πηγαίνουν σε όλα τα σπίτια του χωριού, τραγουδώντας τα κάλαντα του Λαζάρου
πηγή:Γιολάντα Τσορώνη, Περιοδικό Παράθυρο στην εκπαίδευση του παιδιού, τεύχος 44, Μάρτιος-Απρίλιος 2007.
Άκουσε τα κάλαντα του Λαζάρου από τους Φούρνους Ικαρίας:«Λάζαρος στην πόρτα σου
να σου ψοφήσει η κότα σου
κι αν δεν μου δώσεις έν’ αυγό
να σου ψοφήσουνε κι οι δυο...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου